İnsan önce yerden öğrenir, doğduğu mahalleden, yetiştiği ortamdan, bulunduğu coğrafyadan…

Bireyin toplumsallaşmasında büyük rol oynayacak olan eğitim kampüsünü tasarlarken, yaratmayı amaçladığımız ‘ortaklaşa dünya’da; önce yapma, üretme, öğrenme isteğini tetikleyecek bir ortam sunabilmeyi ve kampüs içinde iletişimi, paylaşımı artıran erişilebilir mekanlar, ağaca ve doğal olana saygılı yerleşimler, doğal ışığı ve havayı içeri alıp yeşile en naif haliyle dokunan birimler içerisinde öğretme sorumluluğuna, kampüsün yapılma ve var olma biçimiyle ortak olduğu bir ortam sağlamayı amaçladık.

…

ANA YAKLAŞIM; COĞRAFYA, MEKAN VE İNSAN

Ana prensipte coğrafyanın bize sunduklarını; eğimi, yeşili, dereyi, manzarayı, ağacı, tasarlayacağımız mekanlarla iyi entegre etmeyi ve bu entegrasyonun en önemli aktörü olan insanı tüm mekanlarla güçlü bir şekilde kavuşturmayı başarabilirsek, o zaman programın yoğunluğunu ve eğimin zorlayıcı etkisini avantaja çevirebilirdik.
‘Yer’, ‘mekan’ ve ‘dolaşım’ arasındaki bağı güçlendirebilmek adına izlediğimiz adımlar;

1) Eğime göre hareketin en konforlu olduğu aksı belirleyip, tüm öğrencilerin ortaklaşa paylaştığı sosyal bir zemin oluşturarak ortak birimlerin kampüsün iki ana ucunu birbirine bağlayan bu aks çevresinde konumlandırılması,

2) Sosyal aksın iki ucunda iki ana meydan yaratarak, bu meydanlar çevresinde eğitim birimlerinin geliştirilmesi,

3) Yoğun programlı kütlelerin; hem sık ağaçlık olan arazide ağaçlara göre parçalanarak küçük avlular, teraslar oluşturması, hem de kotun yoğun olduğu yarışma alanında, daha çok doğal ışık ve doğal havayı içeri alması, yeşil ve doğayla ilişki kurup tüm mekanların açık ve yarı açık alanlarla güçlü ilişkiler kurması,

4) Araç ulaşımının doğrudan uğraması gereken birimlerle ilişkili olup, ana hatta yerleşim alanının içinden değil, kısmen çeperden sağlanması,

5) Yeşil kampüs senaryosunda ağaçların mümkün mertebe korunarak, yer yer avlular, yer yer ise fakülte koruları oluşturması,

6) Yaya sirkülasyonunun karmaşık ve iletişimi koparan bir dolaşımdan olabildiğince uzak, net, kolay ve konforlu bir kurguda yayılması,

7) Dere kenarının mümkün olduğunca doğal habitatında ve sosyal fonksiyonlara ortam sağlayacak şekilde tasarlanmış olması,

8) Bütün kampüsü dolaşan bir bisiklet rotasının önerilmesi,

9) Yapıların, etaplanabilir olarak tasarlanması,

Amaçlanmıştır.

PROGRAMI BESLEYEN ANA ARTER; AĞAÇLI MEYDANLAR VE ZEYTİN YOLU

Alanın eğimle paralel, en erişilebilir ve sürekliliği güçlü akslarından birini takip eden sosyal aks, bir uçtan bir uca, fakülte yapılarının çevrelediği iki ana meydanı birbirine bağlar.

İki ‘ağaçlı meydan’ı birbirine bağlayan zeytin yolunu takip ederken, yol boyunca; tüm kampüs aktörlerinin ortaklaşa kullanabileceği fonksiyonlar konumlanmıştır. Kütüphane, kafe ve küçük ticari birimler, yemekhane, ortak derslik birimleri, açık oturma alanları…

Tüm kampüsün omurgası olan toparlayıcı ve dağıtıcı bir yaya promenadı oluşturmak amacıyla tasarlanan bu sosyal alan, tek bir aks boyunca meydandan meydana akarken, ortasında zeytin yolundan, çevresinde ortak birimlerden beslenir. Fakülte yerleşimleri arasındaki akışı hızlandırarak, ilişkileri güçlendiren bir katalizör görevi üstlenir. Hem Farklı fonksiyonlar arasındaki yaya ulaşımını sağlar hem de tüm kampüste bir arada eğitim gören öğrencilerin iletişim haline geçebilecekleri, birlik gerektiren eylem ve etkinliklerde tek beden olabilecekleri, tanıtım günlerinde kampüsün dinamosu olacak ortak ve dinamik bir mekan olarak hizmet eder.

Dereye aktığı noktada dere kenarında küçük kiosk yapıları, teraslanmaları, tarım bahçeleri, bisiklet yolu ve oturma alanlarıyla kamusallık kavramını dere aksı üstlenir.