Antakya, tarih içerisindeki adıyla ‘Antioch’, geçmiş dönemlerde çok yüksek bir dağın etekleri ile sahil surlarını yalayan Orontes arasında kurulmuştur. Eski çağlarda şehri çevreleyen surların üzerinden yürüyerek kent çepeçevre dolaşılabilirmiş. (1) Yıllar içinde çeşitli medeniyetlerin, farklı davranma biçimleriyle yaşam alanlarını oluşturmasıyla, taş ve ahşabın bir arada olduğu, dar sokaklardaki evler, meyilli kiremit kaplı çatıları, dağınık yönelimlerinin kesişimlerinde çıkan küçük meydanlar ve meydana gölge veren ağaçlar kentin tam anlamıyla karakterini oluşturmuştur.

Kentin Helenistik Çağ’dan başlayan uzun geçmişi, yirmi üç asırdır devam eden bu geçmiş içinde var olan çeşitli uygarlıklar, farklı kültürler ve o uygarlıklardan günümüze kalan izler…

‘Mesele mekanı icat etmek değil, mekanı yeniden icat etmek hiç değil, mesele mekanı sorgulamak, daha yalın bir ifadeyle mekanı okumak; çünkü alışagelmişlik adını verdiğimiz şey belirgin değil, bulanıktır: Bir körlük biçimi, bir uyuşma hali.’’

Species of spaces and other pieces, Georges Perec

Alışageldiğimiz her şeyin aslında yüzyıllar öncesine döndüğümüzde oluşan imgeyle, günümüze varana kadar, birçok katmanda müthiş bir değişime uğraması bu bulanıklığı oluşturur.

Bu kadar güçlü bir geçmişi ve bize sunduğu zenginlikleri okumayı başardığımızda, amacımızın burayı baştan aşağı, yeniden tasarlamak olmadığına emin olduk.

Burada mesele, yapılmış olanla, oluşmuş olanın ara kesitinde bir yer üretmek. Müthiş coğrafyanın bize sundukları (Habib-i Neccar, Asi, ovalar, taşlar, portakal ağaçları…) üzerine çeşitli katmanlarda günümüze ulaşan dönem izleri, sur kalıntıları, tarihi taş evlerin dağınık gibi gözüken ama esasında tam da olması gerektiği gibi konumlanışlarının oluşturduğu doku, camiler, kiliseler, sokaklar boyu uzanan zemin taşlarının özgün karakteri ve bizim tüm bunları bugüne nasıl taşıdığımız meselesi…

Kentin bize evvelden beri söylediklerini hatırımızda tutarak alana dair ilkelerimiz;

1) Genişçe ve ölçeksiz araç yollarıyla bölünüp parçalanan ve nehir ile kent arasındaki ilişkiyi koparan dokuyu; yaya öncelikli, kentin tüm unsurlarının (nehir, sokak, meydan, araç, yaya vs.) varoluşundan bu yana olduğu gibi tekrar bir arada ve birbirleriyle ilişkili hale getirmek,

2) Kendi dokusuna, tarihine, kültürüne sahip çıkarak, ziyaretçisine bunu en iyi şekilde aktarabilen, kente yüzyıllardır yüklenen bu sorumluluğu olması gerektiği gibi insanlığa sunabilen bir mekanlar dizimi ortaya koyabilmek,

3) Nehrin niteliğini bağlayıcı, dinamik ve nehrin çeperini bütünleştirici bir çerçevede ele alabilmek,

4) Farklı kullanıcılara, çeşitli zamanlarda, kültürel ve sosyal altyapıyı sunabilmek,

5) Asi Nehri Boyunca suya dokunan çeperlerde yeşil dokuyu ve su arıtıcı bitkileri artırıp uygun alanlarda genişleyen yeşil alanların bazen sokaklara sızarak bio-çeşitliliği güçlendireceği bir denge yaratmak,

6) Alana dair malzemeleri, iyi okuyup yeniden yorumlayarak, eski mahallelerden gelen doku sürekliliğini sağlayabilmek,

Şeklindedir.